Met dit project is een bedrag gemoeid van EUR 31.200,- waarmee door Stichting Duurzame Samenleving Papua Barat de opzet voor een voedselbos gerealiseerd wordt in het dorp Sawinggrai in Vogelkop, West Papoea, Indonesië. Het project is gestart op 5 januari 2021 en zal naar verwachting 15 januari 2022 klaar zijn.
Door de aanplant van een voedselbos en het inrichten van een groentetuin, hebben de inwoners de beschikking over vers en gezond voedsel. Deze aanplant is gestart in januari 2020, na een eerste onderzoek door adviseur Reville Saw en enkele SDSP-vrijwilligers. In het eerste kwartaal van 2020 kunnen we de eerste gewassen opleveren.
Door een model te ontwikkelen van een voedselbossysteem kan het een demonstratiemodel zijn en zodoende andere gemeenschappen motiveren om een dergelijk systeem ook in hún dorp te introduceren. Dit model kan ontwikkeld worden in de eerste helft van 2020, uiterlijk 1 juli 2020.
Zorgen voor een systeem waarbij er beter sanitair is, te gebruiken voor een zgn. Wastewatergarden, een systeem waarmee meststoffen opgevangen worden voor de tuinen. Door het vervuilde water uit de septictanks te leiden door een WWG kunnen mineralen worden hergebruikt en wordt het koraal gespaard. Dit kan medio 2020 gerealiseerd zijn. Dit kan samen met de PUM (Programma Uitzending Managers) of met studenten van de SDSP gedaan worden. Ook hier zal de pilot ervaring opleveren voor toepassing in andere dorpen.
Het dorp Sawinggrai (200 volwassenen en 50 kinderen) is vrijwel volledig afhankelijk in de voedselvoorziening van (dure) aanvoer vanuit Waisai, de enige grotere stad in de buurt (1,5 uur met een motorboot). Het voedingspatroon van de inwoners bestaat uit rijst en vis, weinig tot geen groente en fruit. Vitamine- en mineralentekort uit zich (met name bij de kinderen) in huidproblemen en concentratieverlies. Er is aan de rand van het dorp een stuk land beschikbaar van 4000 m2.
De SDSP wil graag samen met de lokale bevolking, lokale overheden en met hulp van kennisinstellingen en maatschappelijk
verantwoord ondernemende bedrijven de samenleving in West Papoea helpen verbeteren. Dit projectplan beschrijft het project in relatie tot een integrale aanpak die de SDSP ontwikkelt voor het gehele gebied van de Vogelkop. In de integrale aanpak wordt breed gekeken naar het met elkaar verbinden van thema’s als duurzaam toerisme, het oplossen van de afval- en plasticproblematiek, schoon water, duurzame energie, beschermde en verantwoorde bosbouw en visserij, en initiatieven om de lokale gemeenschappen inkomen, zorg en educatie te bieden.
De aandacht voor voedselbosbouw past in een aanpak waarbij gewassen duurzaam en biologisch verantwoord worden verbouwd. Het is een aanpak met aandacht voor biodiversiteit en die aansluit bij de kennis, ervaring en de gewoonten van de lokale bevolking. Duurzame voedselbosbouw levert meer mensen een inkomen op, zorgt voor gezonde gemeenschappen, natuurbehoud, de aanwas van toerisme. De SDSP verbindt daarmee dus het grass-root werk aan de ambities om op macro-niveau voor het hele gebied het verschil te helpen maken.
Het voedselbos garandeert voedselzekerheid, men is minder afhankelijk van externe aanvoer. Dankzij het learning centre kan er ook gewerkt worden aan educatie en bewustwording. Op langere termijn vindt er opbouw en bescherming van bodemvruchtbaarheid plaats. Erosie kan op deze manier worden tegengegaan. Boslandbouw is de landbouwmethode met de minste verstoring van de natuur. Er vindt een toename van de biodiversiteit plaats en CO2-vastlegging door aanplant van bomen en opbouw van organische stof in de bodem. Deze manier van voedsel verbouwen past uitstekend bij de mindset van de Papoea’s. Het project kan bovendien een sterk uitstralingseffect hebben naar de vele andere dorpen in de omgeving en dienen als demonstratiemodel.
De verwachte resultaten van het project zijn:
Door een voedselbos aan te planten in combinatie met het reeds aanwezige educatieproject van Childaidpapua (Jonas Müller) kan er concreet gewerkt worden aan een verbetering van het voedselaanbod en bewustwording over gezonde voeding. De mensen van het dorp hebben zelf aangegeven dat ze deze verbetering zeer zouden toejuichen. Men is dan ook zeer gemotiveerd.
Er is een vrijwel continu aanspreekpunt/intermediair/coach ter plekke aanwezig (Jonas). Er kan dan ook steeds overlegd worden met de inwoners. Er zijn in het dorp ook mensen aanwezig met interesse voor tuinbouw, maar met nog weinig vakkennis.
Een professioneel ontwerper (Reville Saw, EcoRegions, Lombok) kan een gedegen ontwerpplan maken. Een afrastering tegen wilde varkens is goed te realiseren door middel van een ‘living fence’. Zoet regenwater dient opgevangen te worden voor irrigatie van de groentegewassen.
De continuïteit dient gewaarborgd te worden door meerjarige training en begeleiding én door het streven naar financiële onafhankelijkheid op termijn door vermarkting van overschotten (bijvoorbeeld verkoop aan nabijgelegen homestays). Van deze opbrengsten kunnen weer nieuwe groentenzaden en meststoffen gekocht worden én de huur van het land en de lonen voor de werkers op het land betaald worden.
Naast de gewassen die verbouwd gaan worden in Sawinggrai, is er een tweede deel in dit project dat wordt opgezet: Een pilot voor een Waste Water garden. Doordat de toiletten in het dorp rechtstreeks uitmonden in zee vindt er ophoping van nutriënten plaats voor de kust. Het gevolg is, dat het koraal in ernstige mate wordt aangetast. Dit is een groot probleem, overal in Raja Ampat. Om dit te voorkomen kan er een systeem worden aangelegd, waarbij het menselijk afval wordt hergebruikt in een zgn. wastewatergarden. Het vuile water wordt door zand- en grindbedden geleid, waarbij het afval geleidelijk wordt afgebroken. In deze bedden worden bijvoorbeeld bananenbomen geplant, waardoor de
mineralen kunnen worden hergebruikt. Ook mulchplanten kunnen worden ingeplant, waardoor de mineralen weer terugkeren naar het voedselbos. De vervuiling van het kustwater en de afbraak van het koraal kan zo worden gestopt. Dit systeem past goed in het concept van het voedselbos.
Het project is afgerond. Wel met enige vertraging maar ook vooral met een hoop "Lessons Learned". Het volledige eindrapport is zeker de moeite waard en is hieronder te lezen.